Parchin

نمی شد تو لاین و فیس بوک بنویسم اونجا ادمای زیادی بودن که باید بعد به سوالاتشون جواب میدادم دوستانی ک همیشه بهم محبت دادن مشکلی نیس اما خواستم بعد مدت ها بنویسم اونم جایی ک کسی نمیخونه یادمه پست چندین وقت پیش همینجا نوشتم و تردید داشتم و عصبی بودم و نتیجه ی اون رویداد خوب بود و الان دوباره به صبر نیاز دارم اما این صبر و انتظار کشنده اس صبر و انتظار برای خودمه باید برم سمت ذهنم انگار تازه داره بیدار میشه و چیزایی رو میبینه که تا الان نمی دید یهو چی شد؟حتی دلیلشم شاید بدونم اما دونستن همین دلیل دلمو میلرزونه شایدم گرم اما اینبار از ادامه ی این راه مطمئنم,این روزهای زندگی من,زندگی این روزهای من در کانادا ...ادامه مطلب